16 Ocak 2014 Perşembe

Değerleri ve Başvuruları Kullanmak

                               DEĞERLERİ VE BAŞVURULARI KULLANMAK

VERİ TÜRÜ DEĞİŞKENLER

            Veri türü değişkenler, tanımlandığında derleyici tarafından yeterli bellek alanı ayrılan ve değişkenin saklayacağı değerin bu bellek alanında tutulduğu değişkenlerdir.

Null Değerler

            Programlama dilinde başvuru türü değişkenlere null değeri atanabilir. Bir değişkene null değeri atandığında, bu o değişkenin bellekte hiçbir nesneye başvurulmadığı anlamına gelir.


Boş Olabilen Türler

            Null değeri, başvuru türlerine başlangıç değeri vermek için kullanışlıdır. Fakat null değerinin kendisi bir başvurudur ve bir değer türüne atanamaz. Bu nedenle aşağıdaki ifade programlama dilinde geçerli bir ifade değildir.
int a = null; // geçerli değil

Boş Olabilen Türlerin Özellikleri

            Boş olabilen türlerin sahip olduğu HasValue (değere sahip mi) özelliği boş olabilen bir türün bir değere mi sahip olduğunu yoksa null mu olduğunu kontrol edebilmesi sağlar.


BAŞVURU PARAMETRELERİ

            Daha önce yöntemlere parametre olarak bir değişken aktarıldığında parametrenin değişkenin kopyasının oluşturulduğu biliniyor. Bu durum parametre değer türü (int gibi) boş olabilen tür ya da başvuru türü bile böyledir. Bu da yöntem içerisinde parametrenin değerinin değiştirilmesinin aktarılan değişkenin değerini etkilemeyeceği anlamına gelir.

“ref” ve “out” Parametreleri

            Programlama dilinde yönteme aktarılan değişkenin kendi değerini değiştirmek için ise ref ve out anahtar sözcükleri kullanılır.

“ref” Parametresi

            Yöntem bildiriminde kullanılan bir parametrenin adının önüne ref yazılırsa değişkenin değeri değil, değişkenin yığındaki adresi parametre olarak gönderilmiş olunur.
            Bu yapıldığında artık parametrenin değerini değiştirmek, değişkenin değerini değiştirmek anlamına gelir.

“out” Parametresi

            Out anahtar sözcüğü de aslında ref anahtar sözcüğüne benzer. Aralarındaki fark out anahtar sözcüğünün değişkenlerin ilk değer verilmeden de parametre olarak aktarılmasının mümkün kılmasıdır.

Yığın (Stack) ve Öbek (Heap)

            Yazılan programlar ve bu programların kullandığı veriler bellek üzerinde tutulur. Değer ve başvuru türleri arasındaki farkları anlamak için verinin bellekte nasıl düzenlendiğini iyi anlamak gerekir.
System.Object Sınıfı

            Programlama dili System.Object sınıfını object anahtar sözcüğüyle de kullanabilmeyi sağlar. Başvuru türü olan herhangi bir değişkene başvuruda bulunan bir değişken oluşturmak için System.Object sınıfı kullanılabilir.

BOXING VE UNBOXING 


Kutulama (Boxing)

            Object türündeki değişkenler bir değer türüne de başvurabilir. Öğenin yığından öbeğe otomatik kopyalanmasına kutulama (boxing) adı verilir.

Kutulamayı Kaldırma (UnBoxing)

            Program içerisinde bazen kutulanmış değerlerin değer türünde değişkenlere aktarılması gerekir. Bu durumda kutulamayı kaldırmak zorunda olur.


Verileri  Güvenli  Olarak  Dönüştürme

            Derleyiciler her ne kadar yapılan hatalar hemen bildirilerek işi kolaylaştırsalar da bazı durumlarda derleyiciye yol göstermek gerekir. Dönüştürme işlem kullanılarak derleyiciye bir nesne tarafından başvurulan verinin özel bir türe sahip olduğu ve bu türü kullanarak nesneye başvurmanın güvenli olduğu belirtilir.

“is” İşleci

           Değişken türünün istenilen türde olduğunu doğrulamak için kullanılır.
İs işleci iki işlenen alır. İs işlecinin sol tarına doğrulamak istenilen değişkeni, sağ tarafına ise tür adı yazılır.

“as” İşleci    
        
           Değişken türünün hangi türde olduğunu derleyiciye anlatmak için as işleci kullanılır. As işleci de iki işlenen alır.

as işleci nesneyi belirtilen türe dönüştürmeye çalışır. Başarılı ise sonuç döndürülür. Dönüştürme başarılı değilse as işleci null sonucu verir.
 



Sınıflar ve Nesneler

SINIFLAR

Nesne tabanlı programlamadan önceki tek yaklaşım olan yardımsal programlamada programlar sadece bir komut dizisi veya birer işlev (fonksiyon) kümesi olarak görülmekteydi. Bu yaklaşımla çok karmaşık problemlerin üstesinden gelmek oldukça zordu.
 Nesne tabanlı programlama ile uygulama geliştirirken ilk olarak hangi varlıklar üzerinden çalışılacağını tasarlamak gerekir. Bir varlık (entity) hangi sınıfları oluşturmak gerektiği gösterir.

Sınıf (Class) Mantığı 
Nesne tabanlı programlamada gereken nesneleri sınıflar yardımıyla oluşmaktadır. Sınıfları, nesneleri oluşturmak için önceden oluşturulmuş bir kalıp veya ilk örnek (prototip) olarak da düşünülebilir.

Kapsüllemenin Amacı

Kapsülleme (encapsulation) sayesinde bir sınıfı kullanırken o sınıfın nasıl çalıştığını bilmek zorunda kalınmaz. Sınıfın bir örneğini oluşturur ve ihtiyaç duyulan metotlar  çağrılır. Metotlar yerine getirmeleri gereken işlevleri gerçekleştirdikleri sürece, metotların nasıl çalıştığı ile ilgilenmez ve böylece karışıklıktan uzak durmuş olunur.

Sınıf Tanımlama

Nesne tabanlı programlamada gereken nesneler sınıflar yardımıyla oluşturulacaktır.



Örnek:

 İlk olarak programlama dilinde “ Bisiklet” sınıfının nasıl oluşturulduğunu görülsün.
class Bisiklet
{
int hiz = 0; //Burada int tipinde bir alan tanımlanıyor
int vites = 1; //Burada int tipinde bir alan tanımlanıyor
public void VitesDegistir(int yeniDeger)
{
vites = yeniDeger;
}
public void Hizlan(int artis)
{
hiz = hiz + artis;
}
public void FrenYap(int azalma)
{
hiz = hiz - azalma;
}
public void BilgileriYaz()
{
Console.WriteLine("Vites: {0}", vites);
Console.WriteLine("Hız: {0}", hiz);
}
}

Sınıfı Kullanma

Bir sınıf tanımlandığında aslında yeni bir değişken türü tanımlamış olunur. Daha önce oluşturulan “Bisiklet” türünden aşağıdaki gibi bir değişken tanımlansın.

Bisiklet b;

Bunun daha önce tanımlanan değişkenlerden hiçbir farkı yoktur. Örneğin daha önce tamsayı (int) türünde bir değişkeni şöyle tanımlanır.

İnt sayaç;

Sınıf tanımlamalarında farklı olan durum, değişkene new (yeni) anahtar sözcüğü ile geçerli bir başlangıç verisinin atanması gerektiğidir.

Bisiklet b;
B=new Bisiklet();

Erişilebilirlik

Bir sınıf içindeki üyelere dışarıdan erişim sağlamak veya sınırlandırmak için erişim türleri belirlenmiştir. Nesne tabanlı programlama da beş tane erişim türü bulunmaktadır.

Public
Private
Protected
İnternal
Protected internal

public: Bu erişim türü ile tanımlanmış sınıf üyelerine her yerden erişim izni verilmiş olur.

private: Bu erişim türünde tanımlanmış üyelere sadece aynı sınıf içerisinde tanımlanmış diğer üyeler tarafından erişim izni verilmiş olur.

protected: Bu erişim türünde tanımlanmış üyelere tanımlandık sınıf ve bu sınıftan türetilmiş diğer sınıflardan erişim izni verilmiş olur.

İnternal: Bu erişim türünde tanımlanmış üyelere aynı assembly içinden erişim izni verilmiş olur.

protected internal: Bu erişim türü protected ve internal erişim türlerinin veya işlemiyle birleştirilmiş halidir.

Class veya struct‘lar public ya da internal olabilir, varsayılan olarak internal erişim türüne sahiptir.

Adlandırma Kuralları

Erişilebilirlik kuralları yazılan kod içerisinde daha kolay görebilmek için aşağıdaki adlandırılma kurallar yardımcı olur.

Public alan ve metot adları büyük harfle başlamalıdır.

Private tanımlayıcılar küçük harfle başlamalıdır.

Kurucular (Constructors) 

Kurucu bir sınıfın örneği oluşturulduğunda kendiliğinden çalışan bir metottur. Sınıfv ile aynı ada sahip olmak zorundadır, parametreler alabilir ama geri değer döndürmez. Tüm sınıfların bir kurucusu olmak zorundadır.


Varsayılan Kurucu 

Programlama dilinde varsayılan (default) kurucu herhangi bir parametre almayan kurucudur.

Aşırı Yüklenmiş Kurucu

Tüm metotlar gibi kurucular da aşırı yüklenebilir. Tanımlanan sınıftan örneği oluşturan bazı nesnelerin farklı durumlarda başlatılması gerektiğinde kurucular aşırı yüklenebilir.

STATİC METOTLAR

Nesne yönelimli programlamada kullanılan bir terimdir. Basitçe bir nesnenin (object= çalışabilmesi yaşayabilmesi için bu nesnenin tanımlı olduğu bir sınıfa (class) ihtiyacı vardır.

Ayrıca bu sınıftan tanımlanan nesnenin programlama dili ve işletim sistemi marifetiyle hafızada bir alana ihtiyacı vardır.

Bilindiği üzere nesnelerin tanımlı oldukkları sınıflar içerisinde özellikleri (properties) ve metotları(methods) bulunur. Yani her nesnenin tanımında bir miktar değişken (veriable) ve fonksiyon (function) bulunabilmektedir. Bu değişken ve fonksiyonlara erişmek için bu nesneye erişilmesi söz konusudur
.
Ancak bazı durumlarda sabit metotlar (static methods) tanımlanabilir. Bu metotlar bir nesne ile var olmayan, ancak sınıfın kendisinde tanımlı metotlardır. Yani bu metodun çalışması için o sınıftan bir nesne üretilmesi gerekmemektedir.

Paylaşılan Alan Oluşturma 
Sınıf içerisinde tanımlanan alanlar da static olarak oluşturulabilecek. Alanlar bilgi sakladıkları için static olarak tanımlanan alanlar o sınıftan oluşturulmuş bütün nesneler tarafından paylaşılır.


“const” ile Static Bir Alan Oluşturma 

Bir alanın hem statik olduğunu hem de değerinin hiçbir zaman değiştirilmeyeceğini const (constant:sabit) anahtar sözcüğü ile belirtilir. Const bir alan bildiriminde ayrıca static anahtar kelimesi kullanılmalıdır.

Static Sınıflar 

Programlama dilinde sınıflar da static olarak tanımlanabilir. Static sınıflar diğer sınıflardan farklı olarak sadece static alanlar ve metotlar içerebilir. Static sınıflar, uygulama içerisinde pek çok durumda işe yarayacak yararlı metot ve alanları bir arada tutmak için kullanılır.

Anonim Sınıflar
Sınıf adı kullanmadan sadece new anahtar sözcüğünün devamında küme parantezleri içerisinde alan tanımlaması yaparak oluşturulan sınıflara anonim sınıflar denir.

Karar ve Döngü İfadeleri Kullanma

MANTIKSAK OPERATÖRLER

Mantıksal operatörler programlama dünyasında daha çok karşılaştırma amacıyla kullanılan operatörlerdir.

Boolean Operatörler
Boolean operatörler sonucu doğru ya da yanlış olan hesaplamayı gerçekleştiren operatörlerdir.

Eşitlik ve İlişkisel Operatörler
Bu operatörler için belki de en sık kullanılan operatörlerdir denilebilir. Eşitlik operatörü, aynı türdeki iki değerin birbirine eşit olup olmadığını sorgulayan operatördür.

Koşullu Mantıksal Operatörler
Bütün programlama dillerinde birden fazla mantıksal operatör kullanılmak durumunda  kalınabilir. Bu durumda bu mantıksal operatörlerin birleĢtirilerek sonuçta yine tek bir  boolean (true veya false) değerinin üretilmesi gerekmektedir. ĠĢte bu birleĢimi sağlayan  operatörlere koĢullu mantıksal operatörler denir. Bu operatörler && simgesi ile gösterilen  “Mantıksal AND” ile || simgesi ile gösterilen “Mantıksal OR” operatörleridir.

&& (Mantıksal AND Operatörü)
Bağladığı iki boolean değerinin her ikisinin de  “True” olması durumunda “True” değerini üretir. Bunun haricindeki bütün durumlarda  “False” değerini üretecektir yani bu operatörün bağladığı boolean değerlerden sadece birinin  “False” olması sonucu da “False” yapacaktır.

|| (Mantıksal OR Operatörü)
Birbirine bağladığı boolean değerlerinden birinin  “True” olması sonucun “True” olması için yeterli olacaktır. Sonucun “False” olması için her  iki boolean değerinin de “False” olması gerekmektedir.


DÖNGÜ YAPILARI
Döngüsel ifadelerde de bir şarta  bağlılık vardır. Ama burada kodların işletilmesi süreklilik arz etmektedir.
Ayrıca bundan böyle kullanılacak kodlamalarda yapılacak işlemlerin daha kısa bir  şekilde yapılması için bu bölümde yeni operatörler öğrenilecektir. Bu operatörler, “Bileşik Atama Operatörleri” olarak adlandırılmaktadır.

Bileşik Atama Operatörleri
Aritmetiksel operatörlerle (+, -, /, *) atama operatörünün (=) birleştirilmesi ile oluşan  operatörlerdir.

Break ve Continue İfadeleri
Döngülerde çok fazla tavsiye edilmemesine rağmen özel durumlarda ihtiyaç hâlinde kullanılabilecek ifadelerdir.

HATA AYIKLAMA
Program çalışırken hemen hemen her aşamasında hatalar meydana gelebilir. Kod  parçalarının her zaman beklenildiği gibi çalışacağından emin olmak oldukça zordur. Bu  hatalar kişiden kaynaklanabileceği gibi kişinin dışından da kaynaklanabilir.



15 Ocak 2014 Çarşamba

Metotlar ve Kapsam

METOTLAR

Metot Tanımlama

Metotlar, bir işlem yapmak üzere tasarlanmış kodlar topluluğudur. Program yazarken belli bir işlevi olan kod bloğunu birkaç kez kullanmak gerekebilir. Bu durumlarda aynı kodları program içerisinde sürekli yazmak yerine bu, bir metot olarak hazırlanabilir ve ihtiyaç duyulduğunda kullanılabilir. Temel metot yazım şekli aşağıdaki gibidir.

Dönüş türü metot adı (parametre listesi)

Dönüş Türü: Bir veri türü adıdır ve metodun yaptığı işlem sonucunda döndüreceği veri türünü belirler. Bu int ya da string türü bir veri olabilir. Herhangi bir sonuç döndürmeyen bir metot yazılıyorsa dönüş türü yerine void anahtar sözcüğü kullanılmalıdır.

Metot Adı: Metodu çağırmak için kullanılan addır. Metot adları belirlenirken değişken adları tanımlanırken uygulanan kurallara uyulmalıdır.

Parametre Listesi: İsteğe bağlıdır, metoda dışarıdan gönderilecek veri adlarını ve türlerini tanımlar. Parametreler önce tür adı, daha sonra parametre adı olacak şekilde parantez içerisinde yazılır.

Örnek:

İnt alanHesaplama (int kisaKenar, int uzunKenar)
{
//kodlar
}

Eğer tanımlanan metot dışarıdan değer alacak fakat değer döndürmeyecekse;

Void alanHesaplama (int kisaKenar, int uzunKenar)
{
//kodlar
}


“Return” İfadeleri Yazma

Tanımlanan metodun bir değer döndürmesi isteniyorsa metot içinde bir return ifadesi yazılmalıdır. Return anahtar sözcüğünden sonra, dönen değeri hesaplayan ifade ve sonunda noktalı virgül yer alır. Hesaplanan ifadenin türü, metot tarafından belirtilen dönüş türü ile aynı olmak zorundadır.

Örnek: 

İnt alanHesaplama (int kisaKenar, int uzunKenar)
{
//kodlar
 return kisaKenar *  uzunKenar;
}

Return ifadesi, metodun sonlandırılmasına neden olduğundan genellikle sonda yer alır.

Metot Çağırma

Tanımlanan metotları adları kullanılarak çağrılır.

Örnek:

Void Main(string[] args){
MetotCagır();
}
Public void MetotCagır()
{
Console.WriteLine(“Hello World”);
}


                KAPSAM

Kapsam Uygulama

Bir değişken belirli bir yerde kullanılabiliyorsa değişken o konumda kapsam (scope) içerisindedir. Farklı bir biçimde ifade etmek gerekirse bir değişkenin kapsamı, değişkenin o program içerisinde kullanıldığı bölgedir. Bu kural değişkenler için olduğu gibi tanımlanan metotlar içinde de geçerlidir.

Yerel Kapsamı Tanımlama 

Bir metodun gövdesini oluşturan, açılan ve kapatılan küme parantezleri, kapsamı tanımlar. Metodun gövdesi içinde tanımlanan bütün değişkenler, o metodun kapsamına eklenir. Metot sona erdiğinde geçerliliklerini yitirir ve sadece tanımlandıkları metot içerisinde kullanılabildiğinden yerel (local) değişkenler olarak adlandırılır.

Sınıf Kapsamı Tanımlama

Bir sınıfın gövdesini oluşturmak için açılan ve kapatılan küme parantezleri de bir kapsam oluşturur. Sınıf gövdesi içinde tanımlanan değişkenler, o sınıfın kapsamındadır. Sınıf içerisinde tanımlanmış değişkenler field(alan) olarak adlandırılır.

10 Ocak 2014 Cuma

Microsoft PowerPoint

          MİCROSOFT  POWORPOİNT  2010

Microsoft PowerPoint, Microsoft firması tarafından hazırlanmış bir sunu tasarlama ve düzenleme yazılımıdır.PowerPoint yazılımı, Microsoft Office paketiyle birlikte satılmaktadır.

               PowerPoint, kullanıcılarına düzenleyebilmeleri için içine resim, yazı, 3 boyutlu nesneler, grafikler gibi nesnelerin eklenebileceği bir sayfalar sunar. Kullanıcılar, bu sayfalarda istedikleri görünüm tasarımlarını gerçekleştirerek sunularını hazırlar.

Microsoft  PowerPoint 2010 ara yüzündeki bölümler aşağıdaki resim üzerinde gösterilmiştir.



Microsoft PowerPoint 2010 sürümünde menüler sekmeler şeklinde karşımıza çıkmaktadır. Ekranda sürekli  yer alan  sekme temel kullanım amaçları aşağıda listelenmiştir:  

1. Dosya: Doküman yönetimi ile ilgili Aç, Kaydet, Farklı Kaydet ve Yazdır gibi işlemler yer alır.



2. Giriş: Bir belge üzerinde çalışırken sıklıkla kullanılan Yazı Tipi ve Paragraf Düzenleme gibi araçlar yer alır.


3. Ekle: Dokümana eklenebilecek Tablo, Resim, Grafik ve Sayfa Numarası gibi nesneler ve  özellikler yer alır.



4.  Geçişler: Sunum üzerinde ki sayfaların geçiş şekillerinin ayarlarının bulunduğu kısımdır. 


5.  Animasyonlar: Sunum üzerinde animasyon ayarlarının bulunduğu kısımdır.



6.  Slayt Gösterisi:  Sunum sırasında slaytların ayarlarının bulunduğu kısımdır.




7. Gözden Geçir: Yazım Denetimi ve Dil seçimi araçları yer alır.




     8.  Görünüm: Çalışma alanını şekillendirmek için kullanılan Belge Görünümleri ve Yakınlaştırma araçları yer alır.



     Microsoft PowerPoint 2010 yazılım  penceresinin sol üst köşesinde 

yer alan Hızlı Erişim Çubuğu ile Kaydetme, Geri Alma, Yenileme ve Baskı Önizleme

araçlarına kolaylıkla erişilebilir.




Yeni Belge Açma
1-Dosya sekmesine tıklayın.
2-Soldaki menüden Yeni seçeneğine tıklayın.
3-Açılan şablonlardan amacınıza uygun olana çift tıklayarak açın.
Yeni bir boş belge açmak için CTRL ve N tuşlarıda kullanılabilir.




 
 
Var Olan Belgeyi Açma
Daha once üzerinde çalışılan belgeyi tekrar açmak için;
1-Dosya sekmesine tıklayın.
2-Soldaki menüden Aç seçeneğine tıklayın.
3-Açılan pencere aracılığıyla belgenizi bulun ve belgeye çift tıklayarak açın.
Aç penceresine ulaşmak için CTRL ve O tuşları kullanılabilir.





              Belgeyi Kaydetme
 
Çalışılan belgeyi .pptx uzantısı ile kaydetmek için;
a. Hızlı Erişim Çubuğu
  1.Kaydet düğmesine tıklayın.
      b. Dosya sekmesi
  2.Kaydet seçeneğine tıklayın.
      c.Klavye kısayolu
3.CTRL ve S tuşlarına basın.








Microsoft Excel

                                     MİCROSOFT EXCEL

Excel, Microsoft Office sisteminde yer alan bir elektronik tablo programıdır. Verileri çözümlemek ve işle ilgili daha bilinçli kararlar vermek için Excel’ i kullanarak çalışma kitapları oluşturulabilir.

Excel ne işe yarar? Neler yapılabilir?

Etkileşimli tablolar hazırlanır. İşlevler ve matematiksel formüllerle hazırlanan tablolarda değişkenlere göre sonuçlar veren tablolar oluşturulur. Ücret bordrosu, faiz hesaplamaları, enflasyona endeksli değerlendirme tabloları hazırlanarak değişkenlerin yaratacağı sonuçlar bulunur.

Microsoft Excel 2010 ara yüzündeki bölümler aşağıdaki resim üzerinde gösterilmiştir.




Microsoft Excel 2010 sürümünde menüler sekmeler şeklinde karşımıza çıkmaktadır. Ekranda sürekli  yer alan sekme temel kullanım amaçları aşağıda listelenmiştir.

1-Dosya: Döküman yönetimi ile ilgili Yeni,Aç,Kapat,Kaydet,Farklı Kaydet,Html Olarak Kaydet gibi işlemler yer alır.



2. Giriş: Bir belge üzerinde çalışırken sıklıkla kullanılan Yazı Tipi ve Paragraf Düzenleme gibi araçlar yer alır.



3. Ekle: Dokümana eklenebilecek Tablo, Resim, Grafik ve Sayfa Numarası gibi nesneler ve  özellikler yer alır.



4. Sayfa Düzeni: Kenar Boşlukları, Yönlendirme ve Sayfa Kenarlıkları gibi sayfa yapısı ile ilgili özellikler yer alır.



5.Formüller: Çalışma da kullanılan formüllerin,formül ayarlarının bulunduğu kısımdır.




6.Veri: Oluşturduğumuz veritabanı tablolarının veri kısmıyla ilgili ayarların bulunduğu kısımdır.


7. Gözden Geçir: Yazım Denetimi ve Dil seçimi araçları yer alır.


8. Görünüm: Çalışma alanını şekillendirmek için kullanılan Belge Görünümleri ve Yakınlaştırma araçları yer alır.

    Microsoft Excel 2010 yazılım  penceresinin sol üst köşesinde yer 

alan Hızlı Erişim Çubuğu ile Kaydetme, Geri Alma, Yenileme ve Baskı Önizleme araçlarına 

kolaylıkla erişilebilir.

Yeni Kitap Açma
1-Dosya sekmesine tıklayın.
2-Soldaki menüden Yeni seçeneğine tıklayın.
3-Açılan şablonlardan amacınıza uygun olana çift tıklayarak açın.
Yeni bir boş belge açmak için CTRL ve N tuşlarıda kullanılabilir.


Var Olan Belgeyi Açma
Daha once üzerinde çalışılan belgeyi tekrar açmak için;
1-Dosya sekmesine tıklayın.
2-Soldaki menüden Aç seçeneğine tıklayın.
3-Açılan pencere aracılığıyla belgenizi bulun ve belgeye çift tıklayarak açın.
Aç penceresine ulaşmak için CTRL ve O tuşları kullanılabilir.














Kelime İşlem Yazılımı

                                         MICROSOFT WORD

Word, Microsoft Office paketinde yer alan bir kelime işlem programıdır. Bu programın kullanımındaki temel  amaç, çeşitli türdeki yazılarımızı yazmak ve yazıcıdan kağıda döküm almaktır.

Microsoft Word 2010 ara yüzündeki bölümler aşağıdaki resim üzerinde gösterilmiştir.


Microsoft Word 2010 sürümünde menüler sekmeler şeklinde karşımıza çıkmaktadır. Ekranda sürekli  yer alan 8 sekme temel kullanım amaçları aşağıda listelenmiştir:  


1. Dosya: Doküman yönetimi ile ilgili Aç, Kaydet, Farklı Kaydet ve Yazdır gibi işlemler yer alır.


2. Giriş: Bir belge üzerinde çalışırken sıklıkla kullanılan Yazı Tipi ve Paragraf Düzenleme gibi araçlar yer alır.



3. Ekle: Dokümana eklenebilecek Tablo, Resim, Grafik ve Sayfa Numarası gibi nesneler ve 
özellikler yer alır.





4. Sayfa Düzeni: Kenar Boşlukları, Yönlendirme ve Sayfa Kenarlıkları gibi sayfa yapısı ile ilgili özellikler yer alır.




5. Başvurular: Dokümana İçindekiler Tablosu, Dipnot ve Alıntı gibi özellikler eklemek için kullanılır.  



6. Postalar: Zarf veya Etiket hazırlamak ve Adres Mektup Birleştirme için kullanılır. 



7. Gözden Geçir: Yazım Denetimi ve Dil seçimi araçları yer alır. 



8. Görünüm: Çalışma alanını şekillendirmek için kullanılan Belge Görünümleri ve Yakınlaştırma araçları yer alır.






Microsoft Word 2010 yazılımında açılır menüler yerine Şerit uygulaması kullanılır. Şerit üzerinde araçlar küçük resimler ile simgelenir.  

İsterseniz şeridi, şeridin sağ üst köşesinde yer alan düğmesi ile gizleyerek çalışma 
alanınızı genişletebilirsiniz. 
Menülere tıklayarak şeridi görünür hale getirebilirsiniz. Şeridi sürekli 
görünür yapmak için ise yine şeridin sağ üst köşesinde yer alan düğmesi


Microsoft Word 2010 yazılım 
penceresinin sol üst köşesinde yer alan Hızlı Erişim Çubuğu
ile Kaydetme, Geri Alma, Yenileme ve Baskı Önizleme
araçlarına kolaylıkla erişilebilir.



Yeni Belge Açma
1-Dosya sekmesine tıklayın.
2-Soldaki menüden Yeni seçeneğine tıklayın.
3-Açılan şablonlardan amacınıza uygun olana çift tıklayarak açın.
Yeni bir boş belge açmak için CTRL ve N tuşlarıda kullanılabilir.




Var Olan Belgeyi Açma
Daha once üzerinde çalışılan belgeyi tekrar açmak için;
1-Dosya sekmesine tıklayın.
2-Soldaki menüden Aç seçeneğine tıklayın.
3-Açılan pencere aracılığıyla belgenizi bulun ve belgeye çift tıklayarak açın.
Aç penceresine ulaşmak için CTRL ve O tuşları kullanılabilir.




              Belgeyi Kaydetme

Çalışılan belgeyi .docx uzantısı ile kaydetmek için;
a. Hızlı Erişim Çubuğu
  1.Kaydet düğmesine tıklayın.
      b. Dosya sekmesi
  2.Kaydet seçeneğine tıklayın.
      c.Klavye kısayolu
3.CTRL ve S tuşlarına basın.



Microsoft Word Kısayolları







9 Ocak 2014 Perşembe

METOTLAR

                                     

                                          METOTLAR


Programların hazırlanması esnasında, aynı işlemi gerçekleştiren program parçalarına programın birçok yerinde ihtiyaç duyulabilir. Bu ihtiyaçlar, metotlar yazılarak giderilir. Eğer metotlar kullanılmazsa; programda aynı kodu defalarca yazmamız gerekebilir ve program kodlarının okunması zorlaşır.
Metot: Programların herhangi bir yerinde kullanılmak için belirli bir işi yerine getirmek amacıyla tasarlanmış alt metot denilir.

Metot Tanımlama

Her metodun bir ismi vardır ve program içerisinde metot çağrılırken bu isim kullanılır.
Bir metodun iş yapabilmesi için kendi çağıran metottan aldığı bilgilere parametre, kendisini çağıran fonksiyona döndürdüğü değere de metot geri dönüş değeri (return value) denir.

Tanımlanması:

erişim dönüş-tipi isim(parametre-listesi)
{
// metodun gövdesi;
}

Erişim: Bu metoda, programın diğer bölümlerinin nasıl erişebileceğini belirleyen bir erişim niteleyicisidir.

Dönüş-tipi: Bu metodun çalıştırıldıktan sonra programda çağrıldığı noktaya döndürdüğü verinin tipini belirlediğimiz kısımdır.

İsim: Metodunun isminin belirtildiği kısımdır. Metodumuza isim verirken yapacağı iş ile alakalı bir isim vermek hem metodun ne işe yaradığıyla ilgili bize bilgi verecektir, hem de bizden başka aynı programı kodlayacak kimselere yol gösterecektir.

Parametre-Listesi: Virgül ( , ) ile ayrılmış tip ve tanımlayıcı çiftlerden oluşan bir listedir.





Örnek :
Geri dönüş değeri ve parametre-listesi boş olan, ekrana “Merhaba Dünya” yazdıran metodu tanımlayıp program içerisinde kullanımına örnek veriniz.

static void MerhabaDunyaYazdir()
{
Console.WriteLine("Merhaba Dünya");
}
static void Main(string[] args)
{
MerhabaDunyaYazdir();
}

Metotlarda Parametre Kullanımı 

Parametre-listeleri, tek bir türde verileri içeren bir liste olabileceği gibi, farklı türlerde de veriler içerebilen listelerdir.
Parametreler veri türünde olabileceği gibi nesneler de parametre olarak bir metoda gönderilebilirler.

Metotlarla ilgili Önemli Özellikler

Metotlara isim verilirken aynı değişkenlere isim verirken uyduğumuz kurallara uymamız gerekir. Main( ) ismi programımızın çalışmasını başlatan ana metodun ismi olduğu için bu ismi metot ismi olarak veremeyiz.

Aynı isime sahip farklı geri dönüş tiplerine veya farklı parametre-listesine sahip metotlar oluşturabiliriz.

 Metotlar çağrılırken, başlangıçta belirlenen parametre sayısından ne az ne de çok sayıda parametre girmeliyiz.

Metotların geri dönüş değerleri vardır. Geri dönüş değeri olmayacak olan metotlarda geri dönüş tipi void olarak belirtilir ve return anahtar kelimesinin bu türdeki metotlarda kullanımına izin verilmez.
Geri dönüş türü void olan metotlar, herhangi bir değişken içerisine atanamazlar.

Bir metot parametre almadan da tanımlanabilir. Bu şekilde tanımlanan bir metoda parametre gönderilmez.

Parametre-listesi parantezleri boş bırakılır.

Main( ) Metodu

Main metodu programın çalışmaya başlama noktasıdır.

Kullanımı

static int Main()
{
...
}
HAZIR METOTLAR

Programlama dili kütüphaneleri içerisinde önceden tanımlanmış ve programcıların işlerini kolaylaştıran bir takım hazır metotlar vardır.

Bu modülümüz içerisinde metinsel (String), matematiksel, tarih ve zaman işlemlerinde sıkça kullanacağımız metotlarını inceleyeceğiz.

Metinsel (String) Metotları 

Programlama dili içerisindeki String sınıfı altında bulunan ve metinsel (String) ifadelerle ilgili bir takım işlemleri daha kolay yapabilmek için bir takım hazır metotlar vardır.

Metinsel metotlardan sık kullanılanlar şunlardır; 

String sınıfı ile çağırılan metotlar;

Compare, Concat, Copy, Format, IsNullOrEmpty

String ifade ile birlikte çağrılan metotlar;

CompareTo, Contains, CopyTo, EndsWith, IndexOf, Insert, LastIndexOf, PadLeft, PadRight, Remove, Replace, Split, StartsWith, Substring, ToLower, ToUpper

Matematiksel (Math) Metotları

Programlama dili içerisindeki Math sınıfı altında bulunan ve matematiksel bazı işlem ve fonksiyonları daha kolay yapabilmek için bir takım hazır metotlar vardır.

Matematiksel metotlardan sık kullanılanlar şunlardır;

- Abs
- BigMul
- Ceiling
- DivRem
- Max
- Min
- Pow
- Round
- Sign
- Sqrt
- Cos
- Sin
- Tan
- Acos
- Asin
- Atan

Tarih/Saat (DateTime) Metotları 

Programlama dili içerisinde, tarih ve zamanlar ile ilgili işlemler yaparken bir takım işleri daha kolay yapabilmemiz için önceden tanımlanmış Tarih/Zaman metotlarını kullanırız.

 Tarih/Zaman (DateTime) metotlarından sık kullanılanlar şunlardır;

DateTime sınıfı ile çağırılan metotlar;

Compare, DaysInMonth, IsLeapYear, Parse,

DateTime türünde bir ifade ile birlikte çağrılan metotlar;

Subtract, AddDays, AddMonths, AddYears, AddHours, AddMinutes, AddSeconds, AddMilliseconds

Kontrol Deyimleri

                                                 KONTROL DEYİMLERİ
Program içerisinde bir işin olumlu veya olumsuz sonucuna göre yapılması gereken işlemler olabilir. Bu aşamada devreye kontrol deyimleri girer.
Kontrol deyimleri iki çeşittir:
If Else Deyimi
Switch-Case Deyimi

IF – ELSE DEYİMİ

If deyimi bir programın akışını kontrol etmek için kullanılır. If-Else deyiminde bir koşul belirtilir ve koşulun sonucu true ya da false değer alır.

Kullanımı

if (koşul)
{
    //koşul doğruysa yapılacaklar
}
else
{
    //koşul yanlışsa yapılacaklar
}

İf- Else Deyimi Akış Diyagramı


Bu koşul ifadesi true (Doğru) yada false (Yanlış) olmak üzere bir değer üretmektedir.
Şayet koşulumuz doğruysa (true) programımızın akışı mavi renkle gösterilen doğruysa kısmından devam edecek ve kırmızıyla gösterilen yanlışsa kısmına uğramayacaktır. Eğer koşulumuz yanlışsa (false) bu sefer programımız yanlışsa kısmından kırmızıyla belirtilen yoldan devam edecektir.





Not 1:
Eğer programımızın akışında sadece koşulun doğru olmasına bağlı işlem yapılması isteniyor, koşulun yanlış olduğu durumlarda işlem yapılması istenmiyorsa Else bloğu program içerisinde hiç kullanılmaz.
Kullanımı:

if(koşul)
{
Koşul doğruysa yapılacak işlemler;
}

Not 2:
Eğer If veya Else’den sonra sadece bir komut yazılacak ise küme parantezleri ({}) kullanılmayabilir.

Kullanımı:

if(koşul)
//Koşul doğruysa yapılacak işlemler;
else
//Koşul yanlışsa yapılacak işlemler;

Örnek:

if (not > 45)
    Console.Write("Dersi geçtiniz.");
else
    Console.Write("Dersten kaldınız.");


Not 3: 
Bazı programlama dilleri büyük/küçük harf duyarlı bir dil olduğu için “Ersoy”, “ersoy” veya “ERSOY” cevaplarından yalnızca “Ersoy” cevabını kabul edecektir.


If koşul deyimlerde zaman zaman birden fazla koşula bağlı bir takım işlemler yapmamız gerekebilir.

VE ( && ) Bağlacı

Kullanımı:
if((koşul1) && (koşul2))
{
//koşul1 ve koşul2 doğruysa yapılacak işlemler;
}
else
{
//koşullardan en az birisi veya her ikisi de yanlış ise yapılacak işlemler;
}
VEYA ( || ) Bağlacı

Kullanımı:

if((koşul1) || (koşul2))
{
\\koşul1 veya koşul2’den en az birisi veya her ikisi de doğruysa yapılacak işlemler;
}
else
{
//koşullardan her ikisi de yanlış ise yapılacak işlemler;
}

Örnek:

Klavyeden girilen sayının hem 3’e hem de 5’e kalansız bölünüp bölünemediğini ekrana yazan programı yazınız.

Console.Write("Bir sayı giriniz:");

int sayi = Convert.ToInt32(Console.ReadLine());

if((sayi % 3 == 0) && (sayi % 5 ==0))

Console.WriteLine("{0} sayısı hem 3'e hem de 5'e kalansız bölünebilir",sayi);

else

Console.WriteLine("{0} sayısı hem 3'e hem de 5'e kalansız bölünemez", sayi);

İÇ-İÇE IF İFADESİ

Birden fazla koşula ihtiyaç duyulan durumlarda iç-içe If ifadeleri kullanılır.

Kullanımı:

if(koşul1)
{
//koşul1 doğruysa yapılacak işlemler;
}
else if(koşul2)
{
//koşul1 yanlışsa ve koşul2 doğruysa yapılacak işlemler;
}
else
{
//her iki koşul da yanlışsa yapılacak işlemler;
}

İç-içe If ifadelerinin bir başka kullanımı da şu şekildedir.

Kullanımı:

if(koşul1)
{
       if(koşul2)
            {
                   // koşul2 doğruysa yapılacak işlemler;
             }
        else
             {
                   // koşul2 yanlışsa yapılacak işlemler;
             }
}
else
{
//koşul1 yanlışsa yapılacak işlemler;

}

İç-içe If Deyiminin Akış Diyagramı


















Switch-Case Deyimi

             Switch-Case deyimi de If-Else deyimleri gibi karar kontrol mekanizmalarında kullanılmaktadır. Switch-Case deyimi genellikle karmaşık if-else bloklarının yerine, daha okunabilir oldukları için tercih edilmektedir. Switch-Case ile yapabileceğimiz karşılaştırmaları if-else ile de yapabiliriz.

            Switch-Case yapısı şu şekilde çalışır; bir deyimin değeri, sabitlerden oluşan bir listede peş peşe test edilir. Deyimin değeri sabitlerden birisiyle eşleşince, bu eşleşmeyle ilgili işlemler gerçekleştirilir.

Kullanımı:

switch(ifade)
{
case sabit1:
//Yapılacak işlemler;
break;
case sabit2:
//Yapılacak işlemler;
break;
default:
//Yapılacak işlemler;
break;
}

-Önce switch parantezleri içerisindeki ifade hesaplanır.

-Programın akışı, hesaplanan ifade ile aynı case sabitinin bulunduğu satıra gelir.

-Eğer hesaplanan ifade, mevcut case sabitlerinden herhangi birisi ile

eşleşmiyorsa default default anahtar sözcüğünün bulunduğu yere gelir ve program
buradan devam eder.

Örnek: 

Ürün ismi verildiğinde fiyatını gösteren uygulama.

Console.Write("Almak istediğiniz ürünün adı: ");
string urunAdi = Console.ReadLine();
 
switch (urunAdi)
{
    case "bardak":
        Console.WriteLine("Bardak: 4 TL");
        break;
 
    case "şemsiye":
        Console.WriteLine("Şemsiye: 12 TL");
        break;
 
    case "kalem":
        Console.WriteLine("Kalem: 2 TL");
        break;
 
    case "silgi":
        Console.WriteLine("Bardak: 10 TL");
        break;
 
    default:
        Console.Write("Böyle bir ürün bulunamadı!");
        break;
}

Switch-Case Yapısı İle İlgili Önemli Kurallar:

- Case anahtar sözcüğünün yanındaki ifadeler sabit olmak zorundadırlar. Bu
ifadeler içerisinde değişken bulunamaz.
- Case ifadeleri herhangi bir tam sayı sabiti, karakter veya string sabiti olabilir.
- Default durumunu istediğimiz yere yazabiliriz. Aynı şekilde case ifadelerini de
istediğimiz sırada yazabiliriz.

                                          DÖNGÜ DEYİMLERİ 

Döngüler bir program içerisinde belirli işlerin defalarca yapılmasını sağlayan komut
bloklarıdır. Sonsuz döngüler yapılabildiği gibi belirli kriterler sağlanana kadar devam eden
döngüler de yapılabilir.

For Döngüsü

Belirlenen başlangıç değerinden itibaren belirtilen koşul sağlanana kadar içine yazıldığı kod parçasını ardı ardına çalıştıran bir döngü çeşididir.

Kullanımı:

for(başlangıç;koşul;artım)
{
//yapılacak işler;
}

Başlangıç, döngü kontrol değişkeni olarak da ifade edilebilir. Döngü içerisinde bir
sayaç görevini görür.

Koşul, döngünün ne kadar çalışacağını denetleyen mekanizmadır. Koşul
sağlanıyorken döngü çalışmaya devam eder. Koşul sağlanmadığında ise döngü durur. Koşulda genellikle başlangıç değerinin durumu denetlenir.

Artım, başlangıç değerinin döngünün her adımda artma ya da azaltma miktarını
belirler. Eğer başlangıç değeri hiç değişmez ise sonsuz döngü oluşur.

Akış diyagramlarıyla for döngüsünün gösterimi de şu şekildedir.
















Örnek:

1’den 10’a kadar olan sayıları ekrana yazdıran uygulama.

byte i;
for(i=1;i<=10;i++)
{
Console.WriteLine(i);
}

Çıktısı








While Döngüsü 

While döngüsü bir koşul sağlanıyorken dönmeye devam eder. Koşul yanlış ( false ) sonucunu verdiği zaman ise sonlandırılır.

Kullanımı:

while(koşul)
{
//yapılacak işler;
}
Örnek:

0’dan 20’ye kadar olan çift sayıları ekrana yazdırın uygulama.                                                    
int i=0;
while (i <= 20)
{
Console.WriteLine(i);
i = i + 2; 
}

Çıktısı








Do…While Döngüsü 

For ve while döngülerinde döngü bloklarının koşul sağlanmadığı takdirde hiç çalıştırılmama ihtimali vardır. Ancak döngünün en az bir kere çalıştırılması istenilen durumlarda do-while döngüleri kullanılırlar. 

Kullanımı:

Do
{
//yapılacak işler;
}
while(koşul); 

Örnek:

1’den 20’ye kadar olan tek sayıları ekrana yazdıran uygulama.

int i=1;
do{
Console.WriteLine(i);
i = i + 2;
} while (i < 20); 

Çıktısı

 





Foreach Döngüsü 

Foreach, dizi (Array) ve koleksiyon ( collection ) tabanlı nesnelerin elemanları üzerinden ilerleyen bir döngüdür.

Kullanımı:

foreach(tip değişken in koleksiyon)
{
//yapılacak işler;

Tip: buradaki tip koleksiyonun veri tipi ile aynı veya uyumlu olmak zorundadır.

Değişken: foreach döngüsü içerisinde koleksiyonda bulunan sıradaki elemanı temsil eder.

Koleksiyon: ArrayList ya da dizi gibi aynı tip verileri barındıran koleksiyon. 

DİZİLER

Değişkenleri öğrenirken gördük ki her değişkene sadece bir değer atayabiliriz. Bazı durumlarda aynı tipteki değişkenleri bir arada tutma ihtiyacı duyabiliriz. C# bize aynı tipteki değişkenleri tek bir adla saklayabileceğimiz dizileri (Array) sunmaktadır.

Dizi (array), ortak isimle anılan aynı tipteki veriler topluluğudur. 

Dizi Oluşturma

Bir dizi, boş parantezler ve bir değişken ismi tarafından takip edilen dizi içindeki elemanların tipini tanımlayarak bildirilir;

Tanımlanması:

1.Yol:

tip[] dizi-ismi=new tip[eleman-sayısı]

2.Yol:

tip[] dizi -ismi;
dizi ismi=new tip[10]; 

3.Yol:

tip[] dizi ismi ={değerler};

Diziye Değer Girme 

Bir dizi tanımlandıktan sonra sıra o diziye değer girmeye gelir. Bir diziye değer girişleri tanımlama esnasında yapılabildiği gibi, programın akışı esnasında da gerçekleştirilebilir.

Dizi tanımlandıktan sonra, dizinin her bir elemanı için indeks değerleriyle elemana erişerek değer ataması şu şekildedir;

int[] notlar=new int[3];
notlar[0]=65;
notlar[1]=76;
notlar[2]=85; 

Diziyi Yazdırma 

Dizinin indeks numaraları vasıtasıyla erişip diziyi ekrana yazdırma işlemi yapabiliriz.
Erişilen değerlerinin ekrana yazdırılması işlemi şu şekilde gerçekleştirilir; 

int[] plakalar=new int[10];
plakalar[2] = 43;
plakalar[5] = 16;
plakalar[6] = 66;
plakalar[9] = 6;

Aşağıdaki işlemler yukarıda tanımlanmış olan diziye göre gerçekleştirilmektedir. 

Console.WriteLine(plakalar[2]);
Console.WriteLine(plakalar[3]);
Console.WriteLine(plakalar[4]);
Console.WriteLine(plakalar[5]);

Yukarıdaki kod parçası çalıştırıldığında ekrana

43
0
0
16

değerleri yazılır.

Bazı Dizi Özellikleri ve Metotları

Diziler, .NET Framework içinde tanımlı Array sınıfı temsil eder. Tüm diziler Array sınıfında tanımlı özellikleri ve metotları kullanırlar. Bu metotlardan ve özelliklerden en sık kullanılanları şunlardır;

1-Length
2-Clear
3-Reverse 

Length
Dizinin saklayabileceği toplam eleman sayısını veren ve int türünde bir değer veren özelliktir.

Kullanımı:

dizi-adi.Length; 

Clear(dizi,baslangic,adet)
Parametre olarak verilen dizinin, belirtilen indeks aralığındaki tüm değerlerini temizler. Temizleme işleminde atanan değer, dizi elemanlarının tiplerine göre değişir.

 Kullanımı:
Array.Clear(diziAdi,baslangicIndeksi,Adet); 

Reverse(Dizi)
Parametre olarak verilen dizinin eleman sırasını tersine çevirir. Dizinin tüm elemanlarının veya belirli indeks aralığındaki elemanlarının sırası tersine çevrilebilir.

 Kullanımı:
Array.Reverse(diziAdi); 

Sort(Dizi)
Parametre olarak verilen dizinin elemanlarını küçükten büyüğe sıralar. Eğer dizi numerik ise rakamların büyüklüğüne göre, yazı tiplerinde ise baş harflerine göre sıralanır. Reverse’ün tersidir.

Kullanımı:
Array.Sort(diziAdi); 

IndexOf(Dizi,arananDeger) 
İlk parametrede verilen dizide, ikinci parametrede verilen değeri arar. Aranan değer dizide bulunursa bulunan elemanın indeks değeri, bulunamazsa -1 döndürür.

 Kullanımı:
Array.IndexOf(diziAdi,arananDeger); 

Dinamik Diziler 
ArrayList yapısının, bu dinamik boyut dışında bizlere sunduğu bir diğer avantaj da bir dizi içerisinde saklanacak olan verilerin tür sınırlamasını ortadan kaldırmasıdır.

Tanımlanması:
ArrayList diziAdi=new ArrayList();

Capacity Özelliği:
ArrayList’in kapasitesini int türünde veren özelliktir.

Kullanımı:
int kapasite=liste.Capacity;

Count Özelliği:
ArrayList içerisinde bulunana eleman sayısını int türünde veren özelliktir.

 Kullanımı:
int elemanSayisi=liste.Count; 

Add Metodu:
Bir nesneyi ArrayList'in sonuna eklemeye yarar.

Kullanımı:
 ArrayList liste=new ArrayList();
liste.Add(123); //int türünde değer ekleme

Insert Metodu:
Parametre olarak belirtilen indeks değerine yine parametre olarak verilen nesneyi ekler.

Kullanımı:
liste.Insert(5,123); //5 nolu indekse 123 değerini ekler.

Remove Metodu:
Belirtilen nesne ArrayList içerisinde varsa siler.

Kullanımı:
liste.Remove(nesne); 

RemoveAt Metodu:
Parametre olarak verilen indeks konumundaki elemanı siler.

Kullanımı:
liste.RemoveAt(indeks); //indeks olarak verilen konumda bulunan elemanı siler. 

Sort Metodu:
ArrayList içerisindeki elemanları küçükten büyüğe sıralar.

Kullanımı:
liste.Sort();